LEGNICA - MIASTA PARTNERSKIE

Realizując współpracę z zagranicą, w ramach miast partnerskich, władze samorządowe Legnicy pełnią głównie funkcję pośrednika. Ich rolą jest inicjowanie, pilotowanie i popieranie kontaktów służących mieszkańcom gminy. Natomiast instytucje i organizacje podejmujące współpracę, samodzielnie realizują ją i finansują.

Dotychczasowe efekty współpracy Legnicy z zagranicą, działania samorządu legnickiego na rzecz realizacji idei zjednoczonej Europy, znalazły uznanie Rady Europy, która wyróżniła Legnicą Dyplomem Europejskim oraz Honorową Flagą Rady Europy. Uznanie parlamentu europejskiego jest prestiżowym potwierdzeniem aktywności Legnicy w zakresie współpracy z zagranicą.

| WUPERTAL | BLANSKO | DROHOBYCZ | ROANNE |

Wuppertal - miasto w zachodnich Niemczech, nad rzeką Wupper (dopływ Renu), w kraju związkowym Nadrenia Północna-Westfalia, 368.472 mieszkańców (31.03.2001). Oddalone jest o około 800 km od Legnicy.

Wuppertal powstał 1 sierpnia 1929 roku z połączenia Elberfeld (prawa miejskie 1610r.) i Barmen (prawa miejskie 1808r.) oraz pobliskich osiedli przemysłowych : Beyenburg, Cronenberg, Ronsdorf i Vohwinkel.
Od średniowiecza rozwój tkactwa, później przemysłu tekstylnego, szczególnie w Elberfeld i Barmen, określanych w XIX wieku jako niemieckie Manchester. Miejsce urodzenia F. Engelsa (1820, Barmen). Podczas II wojny światowej bardzo zniszczony.

Gospodarka - zakłady przemysłu włókienniczego, maszynowego, elektrotechnicznego, precyzyjnego, chemicznego, odzieżowego, spożywczego. Węzeł komunikacyjny, napowietrzna kolej szynowa Schwebebahn (powstała 1901r.) .

Ważny ośrodek naukowy, szkoły wyższe, w tym uczelnie : teologiczna, pedagogiczna, konserwatorium. Liczne parki i ogrody, m.in. botaniczny i zoologiczny. Muzea.

Zabytki - w Elberfeld kościoły : ewangielicki (1688-1690) i katolicki Laurentiuskirche (1825-1835), Stary Ratusz (1821-1843), Nowy Ratusz (1895-1900). W Barmen dwa kościoły ewangielickie (1779-1785 i 1828-1832), ratusz (1913-1922), dom F.Engelsa (ok. 1790). W Beyenburgu kościół Sankt Maria Magdalena (XV-XVI w.).

Blansko - jest małym, malowniczym miasteczkiem położonym w południowych Morawach w Czechach, nad rzeką Svitavą. Miasto rozciąga się na powierzchni 48,38 km2 i liczy ok. 21 tys. mieszkańców, prawa miejskie od 1905r.

Najciekawszą atrakcją turystyczną Blanska są liczne jaskinie z przepięknymi naciekami stalaktytów i stalagmitów znajdujące się na dnie wąwozu "Macocha". Do wielu z nich można się dostać jedynie drogą wodną. Są to: Jaskinia Balcarka, Jaskinia Katerińska, Jaskinia Punkevni.

Drohobycz - położony jest w zachodniej Ukrainie, na Pogórzu Karpackim nad rzeką Tyśmienicą, 60 km od granicy z Polską. Jest to miasto o przeszło 1000 letniej historii, niegdyś ważny ośrodek rzemieślniczo-handlowy, później przemysłowy zagłębia naftowego, kulturalno-oświatowy, administracji powiatowej. Drohobycz zajmuje powierzchnię 32 km2, zamieszkuje go ok. 103 tys. osób.

Pierwsza pisemna wzmianka o Drohobyczu pojawiła się 6 listopada 1387 roku, w rozporządzeni królowej Jadwigi, ale badania archeologiczne dowiodły, że już wiele wieków wcześniej na tym terenie toczyły się ciekawe wydarzenia. Historia miasta sięga średniowiecza, za czasów Rusi Halickiej istniały tu warzelnie soli, którą sprzedawano po całych ziemiach ruskich, na Litwę a także na ziemie polskie. Jak ważne dla miasta było wydobycie solanki niech świadczy fakt, że od panowania Kazimierza Wielkiego w herbie miasta umieszczono dziewięć głów soli zwanych topkami. Przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim otrzymał Drohobycz w roku 1422 za panowania Władysława Jagiełły. Od tego czasu, mimo pożarów i najazdów, miasto rozwijało się.

Warzelnie soli kuchennej, handel, rozwijające się rzemiosło, cotygodniowe jarmarki bogaciły mieszczan Drohobycza. Śródmiejskie reprezentacyjne kamiennice i pałacyki, wyposażenie cerkwi i kościołów w obrazy, rzeźby, bogate sprzęty tworzyły obraz zasobności miasta, która wzrosła z rozwojem przemysłu naftowego z ośrodkiem w pobliskim Borysławiu.

Odwieczne pogranicze kultur, narodowości i religii oraz zmiany przynależności państwowej sprawiło, że w mieście tym i w jego okolicach znajdujemy pamiątki ukraińskie, polskie, żydowskie, a także pozostałości z okresu monarchii austro-węgierskiej.

Oprócz wałów z ogrodzeniem palisadowym i drewnianych wież-bram oraz fosy okalającej wały, dziwnym zrządzeniem losów Drohobycz nigdy nie posiadał murów obronnych. Niepewne schronienie zapewniał jedynie obronny kościół parafialny. Stąd też miasto padało często ofiarą łupieżczych najazdów Tatarów, Turków i Kozaków. Po każdym kataklizmie czerpiąc dochody z soli odradzało się na nowo.

Obecnie Drohobycz to piękne miasto, roztaczające się na zboczu wzgórz, jest ważnym centrum administracyjnym, komunikacyjnym, kulturalnym, przemysłowym i turystycznym (z pobliskim renomowanym uzdrowiskiem). Znajduje się tu znany Uniwersytet Pedagogiczny, wiele szkół średnich i podstawowych oraz obiektów sportowych. Liczne zabytki w postaci pięknych cerkwi i kościołów, pałacyków oraz starych dworów i przydrożnych kapliczek tworzą niepowtarzalny klimat miasta i jego okolicy.

Wiele zabytków Drohobycza uległo zniszczeniu na przestrzeni burzliwych dziejów historii, te jednak, które ocalały świadczą o jego wspaniałej przeszłości.

Do współpracy partnerskiej Legnica-Drohobycz doszło z inicjatywy Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej, skupiającego mieszkańców Legnicy rodem z Drohobycza.

Roanne - jest miastem w środkowej Francji, położonym nad Loarą, w Masywie Centralnym ( Rodan – Alpy ). Oddalone jest o około 1.300 km od Legnicy

Samo miasto liczy ok. 38 tys. mieszkańców, natomiast aglomeracja – ok. 85 tys. mieszkańców - zaangażowanych w rozwój przemysłu spożywczego, odzieżowego, maszynowego (zbrojeniowy), metalowego. Region znany jest z bogatej historii, wielu zabytków, zróżnicowanego, pięknego krajobrazu oraz produkcji wina Côtes du Rhône.
Roanne leży na wysokości 280 m n.p.m., odległość od Paryża to 398 km, do Lyonu – 87 km, a do St Etienne 78km. Vichy oddalone jest od Roanne o 67 km. Miasto usytuowane jest przy drodze głównej N7 wzdłuż rzeki Loary.

Tekst i zdjęcia pochodzą ze strony Urzędu Miasta w Legnicy